Για πολλούς γονείς η ώρα του φαγητού είναι ιδιαίτερα δύσκολη και εκνευριστική. Έχει τύχει πολλές φορές οι γονείς να εκφράζουν παράπονα που αφορούν τις συγκεκριμένες προτιμήσεις που έχουν τα παιδιά τους σε κάποια τρόφιμα αλλά και τις ιδιαίτερες συνήθειες των παιδιών τους κατά τη διάρκεια της ώρα του φαγητού.
«Δεν τρώει τίποτα σχεδόν», «αναγουλιάζει συνεχώς», «τρώει με τα χέρια του», «τρώει μόνο λίγα φαγητά», «ουρλιάζει και καταλήγει να μη τρώει τίποτα», «δεν θέλει να πλύνουμε τα δόντια του», «δε μας αφήνει να του πλύνουμε το πρόσωπο», «αρνείται να χρησιμοποιήσει πιρούνι ή κουτάλι όταν τρώει», «μασουλάει τις χαρτοπετσέτες» κ.α. Είναι μόνο μερικές από τις συμπεριφορές που τονίζονται από τους γονείς .
Αν λοιπόν έχετε παρατηρήσει πως και το δικό σας παιδί δεν αντέχει τις έντονες μυρωδιές, αποφεύγει συγκεκριμένες γεύσεις (ξινό, πικρό), μασουλάει ή γλείφει μη φαγώσιμα αντικείμενα, αποφεύγει συγκεκριμένες υφές φαγητών (γιαούρτι, σούπες, φρούτα) και επιμένει σε συγκεκριμένες τροφές με γεύση, υφή, θερμοκρασία και μυρωδιά , ενδεχομένως να παρουσιάζει στοματική αμυντικότητα.
Το στόμα κατά τη διάρκεια της σίτισης λαμβάνει σύνθετες πληροφορίες, οι οποίες αφορούν και τη γεύση και την υφή και τη θερμοκρασία και την μυρωδιά του φαγητού. Τα παιδιά που παρουσιάζουν στοματική αμυντικότητα έχουν έντονα ενεργοποιημένο το αντανακλαστικό της εξεμέσεως (εμετού), ενδεχομένως να αποφεύγουν τις τροφές κάποιου συγκεκριμένου χρώματος, μπορεί να μη χρησιμοποιούν τα χείλη τους όταν τρώνε, αρνούνται να ανεχτούν την αίσθηση που αφήνουν κάποιες γεύσεις αλλά και υφές στο στόμα και την μυρωδιά ορισμένων φαγητών, ίσως δυσαρεστούνται όταν κάποιος τα ακουμπά στο πρόσωπο και τις περισσότερες φορές η διαδικασία του βουρτσίσματος των δοντιών φαντάζει για εκείνα τιμωρία.
Τα παιδιά με στοματική αμυντικότητα ίσως παρουσιάζουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Μολαταύτα κάθε παιδί είναι διαφορετικό και χρήζει συγκεκριμένου τρόπου αντιμετώπισης έτσι ώστε να ξεπεράσει οποιαδήποτε δυσκολία αποτελεσματικά και δραστικά. Απευθυνθείτε οπωσδήποτε σε έναν καταρτισμένο ειδικό. Η συγκεκριμένη δυσκολία άλλωστε χρήζει συγκεκριμένου τρόπου προσέγγισης και σαφώς άρτιας κατάρτισης από μέρους του ειδικού.
Η προετοιμασία του παιδιού είναι σίγουρα μια διαδικασία που πρέπει να ακολουθεί ο ειδικός θεραπευτής αλλά και οι γονείς σε αρχικό στάδιο. Ενημερώνουμε πάντα στο παιδί πως πρόκειται να το αγγίξουμε στο πρόσωπο. Το απαλό μασάζ με τις άκρες των δακτύλων ή με ένα πανί (υφής ευχάριστης για το παιδί), είναι μια καλή αρχή για την προετοιμασία πριν το φαγητό. Έτσι , το παιδί ξεκινά να καταλαβαίνει πως μπορεί να είναι μία ευχάριστη διαδικασία. Ωστόσο, δεν επιμένουμε ποτέ εάν δεν θέλει το άγγιγμα.
Επίσης, μπορούμε να ζωγραφίζουμε με τα δάχτυλα σε μια λαδόκολλα με κρέμες διαφορετικών γεύσεων και υφών, να περάσουμε σε κλωστή δημητριακά, ζυμαρικά και στρογγυλά σνακ, να βοηθήσουμε το παιδί να πλάσει ζύμη, να κάνουμε μαζί του φούσκες σε νερό, χυμό ή γάλα, να παίζουμε με σφυρίχτρες και φρου- φρου, να το αγγίζουμε στο πρόσωπο ε κάποιο αγαπημένο του λούτρινο αρκουδάκι. Σαφώς, υπάρχει πληθώρα δραστηριοτήτων με τις οποίες μπορούν οι γονείς να ασχοληθούν στο σπίτι. Η κατάλληλη ενημέρωση από τον ειδικό είναι αυτή που βοηθά πάντα ώστε να επιλέξουν τις πιο προσιτές και αποτελεσματικές για το παιδί.
Θυμόμαστε πως πάντα ξεκινάμε με τις τροφές που αρέσουν στο παιδί και δεν το πιέζουμε να φάει κάτι που δεν θέλει. Η πίεση τις περισσότερες φορές και στις πιο πολλές περιπτώσεις παιδιών φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ποτέ δεν περνάμε από το ένα στάδιο στο άλλο χωρίς πρώτα να σιγουρευτούμε πως έχει κατακτηθεί το προηγούμενο. Η διαδικασία αυτή είναι περίπλοκη και εξαιτίας της ιδιαιτερότητας της απαιτεί υπομονή, επιμονή και χρόνο.
«Δεν τρώει τίποτα σχεδόν», «αναγουλιάζει συνεχώς», «τρώει με τα χέρια του», «τρώει μόνο λίγα φαγητά», «ουρλιάζει και καταλήγει να μη τρώει τίποτα», «δεν θέλει να πλύνουμε τα δόντια του», «δε μας αφήνει να του πλύνουμε το πρόσωπο», «αρνείται να χρησιμοποιήσει πιρούνι ή κουτάλι όταν τρώει», «μασουλάει τις χαρτοπετσέτες» κ.α. Είναι μόνο μερικές από τις συμπεριφορές που τονίζονται από τους γονείς .
Αν λοιπόν έχετε παρατηρήσει πως και το δικό σας παιδί δεν αντέχει τις έντονες μυρωδιές, αποφεύγει συγκεκριμένες γεύσεις (ξινό, πικρό), μασουλάει ή γλείφει μη φαγώσιμα αντικείμενα, αποφεύγει συγκεκριμένες υφές φαγητών (γιαούρτι, σούπες, φρούτα) και επιμένει σε συγκεκριμένες τροφές με γεύση, υφή, θερμοκρασία και μυρωδιά , ενδεχομένως να παρουσιάζει στοματική αμυντικότητα.
Το στόμα κατά τη διάρκεια της σίτισης λαμβάνει σύνθετες πληροφορίες, οι οποίες αφορούν και τη γεύση και την υφή και τη θερμοκρασία και την μυρωδιά του φαγητού. Τα παιδιά που παρουσιάζουν στοματική αμυντικότητα έχουν έντονα ενεργοποιημένο το αντανακλαστικό της εξεμέσεως (εμετού), ενδεχομένως να αποφεύγουν τις τροφές κάποιου συγκεκριμένου χρώματος, μπορεί να μη χρησιμοποιούν τα χείλη τους όταν τρώνε, αρνούνται να ανεχτούν την αίσθηση που αφήνουν κάποιες γεύσεις αλλά και υφές στο στόμα και την μυρωδιά ορισμένων φαγητών, ίσως δυσαρεστούνται όταν κάποιος τα ακουμπά στο πρόσωπο και τις περισσότερες φορές η διαδικασία του βουρτσίσματος των δοντιών φαντάζει για εκείνα τιμωρία.
Τα παιδιά με στοματική αμυντικότητα ίσως παρουσιάζουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Μολαταύτα κάθε παιδί είναι διαφορετικό και χρήζει συγκεκριμένου τρόπου αντιμετώπισης έτσι ώστε να ξεπεράσει οποιαδήποτε δυσκολία αποτελεσματικά και δραστικά. Απευθυνθείτε οπωσδήποτε σε έναν καταρτισμένο ειδικό. Η συγκεκριμένη δυσκολία άλλωστε χρήζει συγκεκριμένου τρόπου προσέγγισης και σαφώς άρτιας κατάρτισης από μέρους του ειδικού.
Η προετοιμασία του παιδιού είναι σίγουρα μια διαδικασία που πρέπει να ακολουθεί ο ειδικός θεραπευτής αλλά και οι γονείς σε αρχικό στάδιο. Ενημερώνουμε πάντα στο παιδί πως πρόκειται να το αγγίξουμε στο πρόσωπο. Το απαλό μασάζ με τις άκρες των δακτύλων ή με ένα πανί (υφής ευχάριστης για το παιδί), είναι μια καλή αρχή για την προετοιμασία πριν το φαγητό. Έτσι , το παιδί ξεκινά να καταλαβαίνει πως μπορεί να είναι μία ευχάριστη διαδικασία. Ωστόσο, δεν επιμένουμε ποτέ εάν δεν θέλει το άγγιγμα.
Επίσης, μπορούμε να ζωγραφίζουμε με τα δάχτυλα σε μια λαδόκολλα με κρέμες διαφορετικών γεύσεων και υφών, να περάσουμε σε κλωστή δημητριακά, ζυμαρικά και στρογγυλά σνακ, να βοηθήσουμε το παιδί να πλάσει ζύμη, να κάνουμε μαζί του φούσκες σε νερό, χυμό ή γάλα, να παίζουμε με σφυρίχτρες και φρου- φρου, να το αγγίζουμε στο πρόσωπο ε κάποιο αγαπημένο του λούτρινο αρκουδάκι. Σαφώς, υπάρχει πληθώρα δραστηριοτήτων με τις οποίες μπορούν οι γονείς να ασχοληθούν στο σπίτι. Η κατάλληλη ενημέρωση από τον ειδικό είναι αυτή που βοηθά πάντα ώστε να επιλέξουν τις πιο προσιτές και αποτελεσματικές για το παιδί.
Θυμόμαστε πως πάντα ξεκινάμε με τις τροφές που αρέσουν στο παιδί και δεν το πιέζουμε να φάει κάτι που δεν θέλει. Η πίεση τις περισσότερες φορές και στις πιο πολλές περιπτώσεις παιδιών φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ποτέ δεν περνάμε από το ένα στάδιο στο άλλο χωρίς πρώτα να σιγουρευτούμε πως έχει κατακτηθεί το προηγούμενο. Η διαδικασία αυτή είναι περίπλοκη και εξαιτίας της ιδιαιτερότητας της απαιτεί υπομονή, επιμονή και χρόνο.
Δε διστάζουμε, Δε καθυστερούμε !!
Ενημερωνόμαστε Έγκαιρα και Έγκυρα!!
Κατερίνα Χ. Δήμου – Λογοθεραπεύτρια
Πτυχιούχος ΑΤΕΙ Ηπείρου
Εξειδίκευση Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Ειδική εκπαίδευση: Αποκατάσταση ομιλίας, κατάποσης, γνωστικών λειτουργιών μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο