Συχνότητα Εμφάνισης
Τα τελευταία
χρόνια, πλήθος επαγγελματιών έχουν
επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους στις
δυσκολίες μάθησης που αντιμετωπίζουν
ορισμένα παιδιά. Οι μαθησιακές δυσκολίες,
όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα
άρθρα, προέρχονται από ποικίλες αιτίες
και ως αποτέλεσμα έχουνε το φαινόμενο
της "σχολικής αποτυχίας" , δηλαδή,
τη μερική συνήθως, αδυναμία του μαθητή
να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του
σχολείου.
Είναι δύσκολο να
προσδιοριστεί με απόλυτη ακρίβεια η
συχνότητα εμφάνισης των μαθησιακών
δυσκολιών. Το ποσοστό της συχνότητας
εμφάνισης των δυσκολιών μάθησης, σίγουρα
ποικίλλει από χώρα σε χώρα, καθώς
επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες
όπως το γλωσσικό περιβάλλον, τα διαγνωστικά
εργαλεία που χρησιμοποιούνται και την
κατάσταση της οικονομίας μιας χώρας
σύμφωνα με κάποιους ειδικούς. Στην
ουσία δηλαδή , κάποιοι υποστηρίζουν,
πως οι μαθησιακές δυσκολίες ευδοκιμούν
σε υποβαθμισμένα κοινωνικοπολιτισμικά
περιβάλλοντα. Ωστόσο, τις δύο τελευταίες
δεκαετίες αυτή η άποψη τείνει να εκλείψει
καθώς είναι ορατό πως σε αρκετές
προηγμένες χώρες οι μαθησιακές δυσκολίες
έχουν αυξήσει ιδιαίτερα τα ποσοστά
τους.
Η συχνότητα
προσδιορίζεται από τον τρόπο με τον
οποίο γίνεται η διερεύνησή τους και
σίγουρα, από τα δείγματα που συλλέγονται
μέσω των ερευνών. Σύμφωνα με τις
επιστημονικές έρευνες, το 15-20% του
μαθητικού πληθυσμού φαίνεται να
αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία σε κάποιο
από τους τομείς της μάθησης. Επίσης,
φαίνεται πως το μεγαλύτερο ποσοστό των
παιδιών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες
μάθησης είναι αγόρια καθώς έχουνε
τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες
για αυτό. Σύμφωνα με κάποιες έρευνες ,
αυτή η διαπίστωση οφείλεται στο γεγονός
πως τα αγόρια είναι πιο ευπαθή σε
προγεννητικές, περιγεννητικές και
μεταγεννητικές βλάβες.
Στη χώρα μας
υπάρχουν αρκετές οικογένειες οι οποίες
καθημερινά προσπαθούν να βοηθήσουν τα
παιδιά τους , δυστυχώς χωρίς την κατάλληλη
ενημέρωση και τη σωστή υποστήριξη.
Βεβαίως, υπάρχουν παράλληλα και
εκπαιδευτικοί οι οποίοι καλούνται είτε
από τους γονείς είτε από το ίδιο το
κράτος, να αναγνωρίσουν και να
προειδοποιήσουν τους γονείς για τις
δυσκολίες των παιδιών, χωρίς την κατάλληλη
εκπαίδευση και γνώση που χρειάζεται
μία τέτοια διαδικασία μιας και δε τους
παρέχεται, ως όφειλε, η σωστή και πλήρης
εκπαίδευση που θα ήτανε χρήσιμο να
αποκτήσουνε σχετικά με τις δυσκολίες
μάθησης.
Στην
Ελλάδα υπάρχει νόμος, ο οποίος κάνει
λόγο για Ίσες Ευκαιρίες. Ωστόσο, η
εξασφάλιση των « Ίσων Ευκαιριών» δεν
μπορεί να υφίσταται σε μία χώρα που έχει
θεσπίσει και σε αυτή τη περίπτωση ένα
γραφειοκρατικό μοντέλο εντοπισμού,
διάγνωσης και παρέμβασης και ενθαρρύνει
παράλληλα την περιθωριοποίηση των
παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες καθώς
τα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο
αδιέξοδο μέσα από μία σειρά χρονοβόρων
διαδικασιών.
Κατερίνα Χ. Δήμου
Λογοθεραπεύτρια
Πτυχιούχος ΑΤΕΙ
Ηπείρου (Ιωάννινα)